قورمه - قوورمه

طرز تهیه خوراک نسبتا آماده پخت سنتی -ایلی قورمه تهیه متن و عکس از آقای قهرمان یوسفی :

مکان - باغ مزرعه آقای کربلایی کریم یوسفی حسین آباد کمین - پاسارگاد ایل باصری - کلمبه ی - اولاد حاجی عزیز

در سالهای قبل که مردم در روزهای خوش عشایرکوچ رو می زیستند و در نبود امکانات رفاهی مثل برق و یخچال و ... برای امرار معاش و سپری کردن زمستان های پر برف،یک گوسفند را انتخاب کرده که معمولا پشمینه (میش ) بود . پروار می بستند و با علوفه و تغذیه دستی تا قبل از زمستان حسابی چاق می شد که آنرا قرمه کرده و مدتی از گوشت آن بهره مند می شدند.

پس از سالها به نیت از یاد نبردن این کار و انتقال به نسل جدید سراسر اینترنتی حقیر هم دست به این کار زدم . کم و کسری توضیحات را پیشایپیش ببخشید . با سپاس

ابتدا گوشت و استخوان گوسفند ( ترجیحا بره باشد) را به تکه های نسبتا کوچک خرد کرده داخل دیگ مسی ریخته و تقریبا تا سطح گوشت ، آب می ریزیم. دیگ را بر روی آتش گذاشته درب آنرا بسته و به حال خود رها می کنیم . حال به سراغ سیرابی یا شکمبه رفته . شکمبه را نباید پاره کرد بلکه از محل گلوی ورودی تخلیه ، وارونه و کاملا تمیز می شوییم . سپس آنرا باد کرده و در آنرا محکم بسته و در آفتاب آویزان می کنیم . بسراغ گوشت رفته چنانچه پس از ساعتی گوشت کاملا پخته باشد و به اصلاح به روغن نشسته باشد ، روغن دنبه را که جدا گانه از قبل ریز کرده و روغن آنرا گرفته ایم به همراه نمک بیشتر از حد

معمول به گوشت اضافه می کنیم. گوشت آنقدر باید بپزد که استخوانها به راحتی قابل جدا شدن باشند.

به هر دو طرف سیرابی نمک زیاد زده و برای از بین بردن بو ، آنرا بر روی آتش گرفته تا کمی از خام بودن دور شود. سپس قرمه نیمه گرم را با ملاقه داخل سیرابی کرده و کمک فشار می دهیم تا هوای داخل آن بیرون بیاید و در پایان کمی نمک مجددا بر بیرون و در سیرابی اضافه کرده و در جای خنک نگهداری می کنیم .

در گذشته شب یلدا شروع استفاده از قرمه بوده و بعد از آن هر که برسد ناخونکی به آن زده چه بصورت سرد و یا نیمرویی با تخم مرغ

فراورده نهایی قورمه ذخیره شده برای روزهای آینده - نوش جان